Stworzyłam bloga CROHNika by podzielić się z wami moją wiedzą moimi odczuciami oraz po to by pomagać innym. Mój blog będzie jak sama nazwa mówi CROHNika to kronika mojego życia z chorobą Leśniowskiego-Crohna z którą borykam się od 2010 r. Niby to mało a tak wiele. Przez ten okres wiele przeżyłam i tych dobrych oraz tych smutniejszych chwil, ale wiem jedno stałam się silniejszym człowiekiem z bagażem pełnych doświadczeń.
Jestem z wykształcenia opiekunką do osób starszych i niepełnosprawnych. Niewiele rzeczy sprawiło mi właśnie radość co własnie moja praca. Mimo ,że wiedziałam o tym jakie mogą być konsekwencje i że mam pewne ograniczenia z powodu choroby to nie poddawałam się. Chciałam się spełniać robić to co przynosi mi wiele radości , robić to co kocham. Ciężko pracowałam bywało tak że nie miałam czasu dla siebie. Wtedy się to nie liczyło czułam się dobrze, a uśmiech tych ludzi i szczęście w oczach uśmierzał mój ból czy zmęczenie. Moje serce tryskało radością i czułam się wtedy szczęśliwie bo mogłam komuś pomóc ulżyć :)
I wszystko prysło jak bańka mydlana gdy przyszło zaostrzenie. Koniec mojej pracy, kategoryczny zakaz pracy w takim zawodzie. Kochani to był cios w samo serce, długo płakałam popadłam w depresje zamknęłam się w sobie :( Tak Ja kto by powiedział, niestety tak było. Po stracie pracy po czułam jakby cząstka mnie umarła. Moje serce zapełnił smutek i bezradność. A w myślach co dalej? co mam robić? nic innego nie potrafię. Byłam zła na siebie na los czemu akurat mnie to spotkało?? Dlaczego ja choruje?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz